Bloger technologiczny, piszący przede wszystkim o Apple. MacUser od stycznia 2007 roku. Swoje pierwsze kroki stawiał tutaj, na MyApple. Przez lata prowadził bloga mackozer.pl. Od marca 2013 roku pisze znowu na MyApple, którego jest redaktorem naczelnym.
To było do przewidzenia. Apple ostatecznie ubiło jeden z najdłużej dostępnych na rynku produktów - iPod Classic. Ostatnia generacja dostępna była na rynku przez ponad siedem lat. Dla wielu było i jest to urządzenie kultowe. To dlatego rozumiem ich rozpacz ale jej nie podzielam. Informacja o wycofaniu ze sprzedaży iPoda Classic spotkała się z masą komentarzy, w tym i takich, że "Apple się kończy" czy "Jobs się w grobie przewraca". Tak naprawdę w pewien sposób Apple kończy się i zaczyna od lat przy każdym keynote tej firmy. Apple z lat 90-tych skończyło się podczas keynote, na którym Gil Amelio przedstawił Steve'a Jobsa jako tymczasowego CEO. Apple Computer skończyło się (zanim jeszcze zmieniono nazwę firmy) wraz z prezentacją pierwszego iPoda itd. Jobs nie przewraca się też w grobie gdyż nie był sentymentalny, przynajmniej jeśli chodzi o produkty Apple (a pewnie i innych firm). Firma musi przede wszystkim wymyślać coraz to lepsze (a przecież lepsze jest wrogiem dobrego) i zarabiać pieniądze. Jeśli jakiś produkt, choćby nie wiem jak kultowy i oryginalny nie generuje wystarczających przychodów to prędzej czy później znika z oferty. To, że przychody (nie mówiąc o dochodach) ze sprzedaży iPodów lecą co roku na łeb wie każdy, kto choć trochę interesuje się Apple. iPod Classic mimo kultowego statusu dla wielu, był urządzeniem już zdecydowanie hipsterskim - dla wąskiej grupy użytkowników, którzy przykładają wagę do tego na czym słuchają muzyki i by był to dedykowany odtwarzacz, a nie np. smartfon. Ci, którzy prezentują takie lub podobne podejście do tematu zwykle iPoda Classic już mają, inni i tak słuchają muzyki na iPhone ewentualnie na iPodzie touch. Apple zaprezentowało właśnie iPhone'a 6, który może już mieć pojemność 128 GB. To w większości przypadków wystarczy na zapisanie całych zbiorów muzycznych niejednego użytkownika. Pojęcie zbiorów uległo w ostatnich latach także wyraźnej zmianie. Czy zbiorami można nazwać zasoby Spotify, czy tylko to, co pobieramy do pamięci, by móc tego słuchać offline? Tak czy inaczej... iPod Classic nie wspiera Spotify, Deezera, Rdio, Wimpa czy iTunes Match. To po prostu zwykły lub niezwykły, ale jednak... odtwarzacz muzyki - urządzenie z poprzedniej epoki i dekady. Należę do grona posiadaczy iPoda Classic. Jednak zwykle urządzenie to leży w szufladzie. Nie sprzedam go, bo w przeciwieństwie do Jobsa i samej firmy Apple, tak jak wielu użytkowników jej produktów jestem sentymentalny. Nie będę jednak po nim płakał. Obserwuj @mackozer
Pamiętacie kalambury, był kiedyś taki prosty teleturniej, w którym pokazywało się członkom swojego zespołu zadane hasło. Przypomina mi go trochę gra Iconic, w której naszym zadaniem jest odgadywanie haseł na postawie prezentowanych ikon. Ikony, czy bardziej piktogramy tworzą swego rodzaju rebusy, które musimy połączyć, by odgadnąć hasło, a następnie wpisać je wykorzystując dostępną pulę liter. Hasła należą do kilku różnych kategorii, są więc tytuły filmów, nazwy zespołów, aktorów itp. Początkowo idzie łatwo. Program oczywiście podrzuca hasła po angielsku, ale znając ten język można się nieźle bawić, choć warto zapoznać się z angielskimi tytułami, zwłaszcza produkcji filmowych. Początkowo idzie łatwo: piktogramy przedstawiające żelazko i człowieka, to po angielsku "Iron" i "Man". Cztery żuki to oczywiście The Beattles. Niekiedy na starcie otrzymujemy np. pierwsze imiona aktora czy tytułu filmu. I tak na ekranie możemy zobaczyć "T.M ......" oraz piktogram prezentujący statek wycieczkowy (cruise). Później robi się coraz trudniej. Za każde odgadnięte hasło dostajemy monety, za które możemy kupić sobie podpowiedzi (np. usunięcie wszystkich zbędnych liter z zasobnika u dołu ekranu, ujawnienie pierwszej litery, czy po prostu ujawnienie hasła). Monety możemy oczywiście sobie dokupić za jak najbardziej prawdziwe pieniądze. Iconic dla iPhone'a i iPada dostępny jest w App Store za darmo: Pobierz z App StoreObserwuj @mackozer
Wróciliśmy wczoraj z targów IFA w Berlinie. Tuż przed wyjazdem z tego pięknego miasta udało się mi nakłonić Tomka Wykę i Jacka Ziębę do nagrania nowego odcinka, w którym dzielimy się z Wami naszymi wrażeniami z tychże targów, a przede wszystkim wrażeniami jakie zrobiły na nas nowe produkty tam pokazane.
Ze względu na mysz czy gładzik multitouch (dostępny także jako osobne akcesorium) większość użytkowników komputerów Mac, których znam, zapomina lub w ogóle nie wie o skrótach klawiszowych pozwalających na nawigację po interfejsie OS X za pomocą klawiatury. Bywają one potrzebne, np. w sytuacji gdy wyczerpią się baterie w bezprzewodowej myszy lub co gorsza gładzik z jakichś powodów przestanie działać. Oto prosta instrukcja, jak za pomocą klawiatury dostać się i nawigować w wybranym panelu preferencji systemowych.Nawigacja po docku w OS X Aby móc nawigować bez pomocy gładzika lub myszy po systemowym docku w OS X wystarczy wcisnąć skrót klawiszowy CTRL+FN+F3. Użytkownicy, którzy wyłączyli funkcje sterowania odtwarzaniem, podświetleniem ekranu czy natężeniem dźwięku wciskają skrót CTRL+F3. Po jego wybraniu zaznaczona ikona zostaje wyróżniona. Nawigacja pomiędzy ikonami programów odbywa się za pomocą klawiszy kursora. Wciśnięcie RETURN (Enter) uruchamia wybraną aplikację. Wejście do wybranego panelu preferencji Jeśli w opisany powyżej sposób dostaliśmy się do preferencji systemowych, możemy łatwo wyświetlić interesujący nas panel. Wystarczy wpisać tylko jego nazwę, lub nazwę tego, co chcemy ustawić. System nie tylko podświetli poszczególne ikony (odpowiadające naszemu zapytaniu), ale wyświetli też listę podpowiedzi. Wystarczy tylko klawiszami kursora przejść do interesującej nas pozycji i wcisnąć RETURN (Enter). Jeśli okno wyszukiwarki w preferencjach systemowych nie jest podświetlone wystarczy niekiedy wcisnąć pierwszą literę tytułu interesującego nas panelu, a zostanie on podświetlony. Można wtedy także pomiędzy poszczególnymi ikonami preferencji za pomocą klawiszy kursora. Nawigacja pomiędzy elementami okna panelu preferencji Pozostaje teraz przejść do wybranego nas ustawienia. Jeśli nie możemy tego zrobić za pomocą myszy lub gładzika pozostaje wcisnąć skrót CTRL+FN+F7 (lub CTRL+F7 jeśli nie korzystamy z funkcji sterujących). Przejście do kolejnego przycisku, pola wyszukiwania lub punktu wyboru odbywa się poprzez klawisz TAB (z lewej strony ze strzałką w prawo i pionową kreską). Zaznaczenie lub naciśnięcie przycisku w interfejsie odbywa się poprzez wciśnięcie klawisza spacji. Obserwuj @mackozer
Symbole, zwłaszcza różnego rodzaju piktogramy nie należą do najczęściej wykorzystywanych znaków, stąd też choć dostępne są w systemie, to z wyjątkiem kolorowych emoji nie znajdziemy ich na ekranowej klawiaturze iPada czy iPhone'a. Czasem jednak przydałoby się taki znal wstawić. Czy to symbol jakiegoś klawisza funkcyjnego,, gwiazdkę, strzałkę albo logo Apple. Dzięki aplikacji dla iPhone'a i iPada o nazwie Symbols możemy mieć łatwy dostęp do nich wszystkich. Symbols to taki właśnie katalog, albo wszystkich symboli, jakie znalazły się w zestawach znaków dostępnych w iOS. Zostały one podzielone na różne kategorie, dzięki czemu łatwiej można je odnaleźć (piktogramy, strzałki, symbole matematyczne, techniczne, znaki interpunkcyjne itp.). Wystarczy stuknąć w wybrany z nich by został on skopiowany do schowka. Pozostaje już tylko wkleić go w innym programie. Symbols oferuje także zasobnik na ulubione, a wiec często wykorzystywane znaki oraz listę tych ostatnio użytych. Aby dodać wybrany symbol do ulubionych należy przytrzymać na nim palec. Nie jest to może aplikacja pierwszej potrzeby, ale moim zdaniem lepiej mieć ją zainstalowaną, bo od czasu do czasu się przydaje. Warto ją pobrać zwłaszcza teraz, kiedy dostępna jest za darmo. Symbols dla iPhone'a i iPada w App Store za darmo: Pobierz z App StoreObserwuj @mackozer
Jeśli jeszcze nie wiecie, to Dropbox w końcu ugiął się pod presją konkurencji i znacząco obniżył cenę za gigabajt czy wręcz terabajt miejsca w swojej chmurze.
Uniwersum Metro 2033 to jedna z ciekawszych serii powieści SF utrzymanych w ruinach naszego świata po nuklearnej hekatombie. Uniwersum Metro stworzył i koordynuje ukazujące się w jego ramach książki Dmitrij Głuchowski, autor powieści Metro 2033 i Metro 2034, których akcja rozgrywa się przede wszystkim właśnie w metrze pod ruinami Moskwy. Inne powieści pokazują życie innych, nie powiązanych często ze sobą bohaterów mieszkających w tym samym czasie jednak w zupełnie innych miejscach na świecie, jak choćby w Petersburgu, Królewcu (Kaliningradzie), czy w równie zrujnowanej Italii. Po latach doczekaliśmy się wreszcie powieści z tej serii, której akcja rozgrywa się w zniszczonej wojna nuklearną Polsce. Mowa o Dzielnicy Obiecanej, autorstwa Pawła Majki, wydanej przez Insignis Media także w wersji cyfrowej, jako e-book, m.in. w iBookstore. Akcja "Dzielnicy obiecanej" nie toczy się jak mógłby sugerować tytuł całej serii, w jedynym metrze w naszym kraju, a więc w Warszawie, ale w zbudowanym niemal od zera komunistycznym mieście czyli Nowej Hucie, dzielnicy Krakowa. E-book właśnie trafił na mojego Kindle'a oraz do mojego iBooks. Jestem bardzo ciekawy czy "Dzielnica Obiecana" dorówna nie tylko książkom samego Głuchowskiego, ale także "Piterowi", "Ku świetle" czy jednej z ostatnich powieści z tej serii "Dziedzictwo Przodków". Zanim sam zabiorę się do czytania to jeszcze dzisiaj na Twitterze rozdam kilka kodów do iBookstore na "Dzielnicę Obiecaną". Nie zapomnijcie więc dodać mnie w tym serwisie do obserwowanych (@mackozer). Paweł Majka - Dzielnica Obiecana w iBookstore w cenie 6,49 €: Pobierz z iBook StoreObserwuj @mackozer
Locko dla OS X opisywałem w kwietniu tego roku. To program do bezpiecznego przechowywania haseł i różnych innych cennych informacji i danych. Ze względu na cenę, 0,89 € nazwałem go 1Password dla ubogich. Teraz jest on dostępny za darmo w związku ze zbliżającą się premierą wersji dla iOS. Locko, choć moim zdaniem nie tak rozbudowany, jak 1Password oferuje jednak to co najważniejsze, możliwość generowania i przechowywania danych logowania czy innych haseł (włącznie z adresami i innymi detalami serwisów internetowych, baz danych), danych kart kredytowych, kont bankowych oraz różnego rodzaju innych dokumentów (dane paszportu, numer ubezpieczenia), licencji oprogramowania, kodów dostępów itp. Przypomnę także, ze możemy w nim trzymać także dokumenty i zdjęcia. Jak dotąd największą wadą tego programu było moim zdaniem brak wersji dla iOS, pozwalającej na synchronizację i dostęp do zapisanych w programie danych z każdego urządzenia. Teraz się to zmieni, a Locko będzie moim zdaniem mógł wreszcie powalczyć z 1Password. Jego przewagą na pewno będzie cena. Na pewno Locko staje się wartą uwagi i tańszą alternatywą dla 1Password. Jeśli cena tego drugiego była lub dalej jest dla Was barierą, to spróbujcie Locko. Teraz wersję dla OS X możecie pobrać za darmo. Locko dla Mac w Mac App Store za darmo: Pobierz z Mac App StoreObserwuj @mackozer
Instagram (a właściwie to Facebook) wypuścił właśnie nową aplikację dla iPhone'a o nazwie Hyperlapse, służącą do kręcenia filmów poklatkowych.
W mojej pracy na co dzień korzystam z dwóch komputerów Mac ustawionych na biurku. Jest to ubiegłoroczny model MacBooka Air (jego recenzję znajdziecie TUTAJ) jak i stosunkowo sędziwy już iMac z 2007 roku (który jednak dalej wspierany jest przez Apple i będzie na nim działał OS X Yosemite). Mojego starego iMaca używam też często jako dodatkowego, zewnętrznego ekranu dla MacBooka Air, łącząc je przez WiFi za pomocą odpowiednich programów. To właśnie przy takich połączeniach pomiędzy tymi maszynami widać, że karta sieciowa w iMacu jest wyraźnie wolniejsza. Nic dziwnego, nie obsługuje najnowszych technologi w standardzie 802.11ac. Choć iMac jest komputerem stacjonarnym, to jednak jego budowa przypomina bardziej laptopa. Wymiana karty sieciowej nie wchodziła więc w grę. Rozwiązaniem okazała się miniaturowa karta sieciowa Edimax EW-7711MAC wspierająca transmisję w standardzie 802.11ac właśnie. Urządzenie jest niewielkich rozmiarów i ma formę małego klucza, czy jak kto woli "dongla" USB. Plastikowa obudowa udaje aluminium tak, by pasowała do aluminiowych MacBooków Pro czy Air, np. do odziedziczonego przez moją żonę mojego MacBooka Pro 13" z 2009 roku (wymianę w nim dysku HD na SSD opisywałem TUTAJ, TUTAJ i TUTAJ). Mojej żonie nie są jednak potrzebne większe prędkości przesyłu, dlatego podłączyłem opisywaną kartę sieciową do mojego starego iMaca właśnie. Szybkość przesyłu pomiędzy dwoma Macami widoczna była gołym okiem. Różnice w maksymalnej szybkości przesyłu fabrycznej karty sieciowej, a karty Edimax widoczne są na poniższych zrzutach ekranu. Fabryczna karta sieciowa w moim iMacu z 2007 roku: Karta Edimax: Przyczepię się tylko w sumie do jednego mniej istotnego szczegółu: osobnego interfejsu obsługi karty, w postaci aplikacji zagnieżdżającej się w górnym menu - gdzie jej ikona po prostu straszy. Więcej na jej temat znajdziecie na stronie Edimax.plObserwuj @mackozer
Czas nie stoi w miejscu, każda, choćby najbardziej doskonała aplikacja wymaga ciągłego ulepszania. Wie o tym doskonale Dropbox, którego aplikacji dla iOS do doskonałości jeszcze daleko. Najnowsza aktualizacja to jednak krok w dobrym kierunku. Program zyskał funkcję wyszukiwania bezpośrednio w prezentacjach PowerPoint (.ppt) i dokumentach Word (.doc) oraz wsparcie dla dużych animowanych gifów.